Zakłady naukowe Instytutu


Historia

Zakład Fizyki Teoretycznej i Informatyki Kwantowej (dawniej: Katedra Fizyki Teoretycznej i Metod Matematycznych) na Wydziale Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej Politechniki Gdańskiej powstał 1 października 1996 roku w odpowiedzi na wyzwania związane z nowymi trendami zarówno w fizyce teoretycznej jak i informatyce. Obecnie kształcenie studentów naszego Wydziału jak i profil badań naukowych zawiera elementy związane z gwałtownym rozwojem technik komputerowych. Awangardowe dziedziny wiedzy takie jak komputery kwantowe, zjawiska nieliniowe i sztuczna inteligencja są obecnie rozwijane przez pracowników Zakładu.

Czym się zajmujemy?

Prace naukowe prowadzone w Zakładzie dotyczą współczesnych zagadnień fizyki teoretycznej i informatyki kwantowej.

W ramach współpracy międzynarodowej stworzony został program komputerowy umożliwiający obliczanie relatywistycznych przejść w atomach i jonach. Jego celem jest dostarczenie danych atomowych potrzebnych do interpretacji pomiarów plazmy astrofizycznej i laboratoryjnej. Dane atomowe obejmują nie tylko siły oscylatorów i przekroje autojonizacyjne, lecz również zjawiska zderzeń elektronowych. Rozwijana jest także relatywistyczna metoda J-macierzy.

Wykonywane są badania nad ogólnymi własnościami nieliniowych równań von Neumanna z perspektywy dynamik Lie-Poissonowskich i transformacji Darboux. Zastosowano je do algorytmów kwantowych, uogólnionych statystyk i nieliniowych uogólnień mechaniki kwantowej. Rozwijana jest teoria transformacji Darboux z zastosowaniami do klasycznych i kwantowych dynamik nieliniowych.

Prowadzone są badania nad teorią kwantowych kanałów informacyjnych ze szczególnym uwzględnieniem kwestii separowalności i tzw. destylacji splątania. Analizowane są problemy optymalnego kodowania kwantowej informacji przy niepełnych danych. Analizowane są termodynamiczne analogie w dziedzinie kwantowego splątania. Badane jest zagadnienie miary zbioru stanów separowalnych.

Modelowane są zjawiska transportu w środowiskach kapilarno - porowatych i dyspersyjnych jako zagadnienia brzegowe dla układów równań nieliniowych z pochodnymi cząstkowymi typu dyfuzyjnego i dyfuzyjno-konwektywnego.

Modelowany jest teoretycznie i przy pomocy symulacji Monte Carlo wpływ odwrotnego bezpromienistego transportu energii wzbudzenia na fluorescencyjne własności układu monomer- fluoryzujący dimer oraz układu zawierającego jednocześnie formę kwasową i zasadową barwnika.