Arkadiusz Piekara
Przewodniczący Oddziału Gdańskiego PTF
w latach 1947-1949, 1951
Żył w latach 12.01.1904-28.04.1989, urodził się i zmarł w Warszawie.
Studiował fizykę na Uniwersytecie Warszawskim, uzyskując dyplom magistra filozofii w 1927 i doktora w 1929. W 1928 roku przyjął posadę profesora fizyki w nowo utworzonym Gimnazjum i Liceum im. Sułkowskich w Rydzynie. Urządził tam wspaniale pracownie z miejscami indywidualnej pracy dla zdolnych studentów, które sam jednocześnie wykorzystywał do prowadzenia własnych badań podstawowych nad dielektrykami. W 1936 roku wraz z młodszym bratem Brunonem (również uczniem szkoły w Rydzynie) wykrył w nitrobenzenie efekt, który nazwano odwrotnym nieliniowym efektem dielektrycznym. Habilitował się w 1937 roku, na Uniwersytecie Jagiellońskim.
W czasie okupacji, 6 listopada 1939 został aresztowany w Krakowie i uwięziony w obozach koncentracyjnych Sachsenhausen i Dachau. Został uwolniony w sierpniu 1940, pracę i schronienie znalazł w fabryce azotowej w Mościcach, gdzie m.in. udzielał lekcji fizyki pracownikom.
Używając pseudonimu Profesor brał udział w wywiadzie gospodarczo-przemysłowym AK.
W styczniu 1945 wrócił do Krakowa i pracował na uniwersytecie.
W 1946 został mianowany profesorem nadzwyczajnym PG i kierował I Katedrą Fizyki. Tematyka jego badań naukowych obejmowała polaryzację dielektryczną w cieczach dipolowych, ferroelektryki oraz efekty elektrooptyczne w dielektrykach. W roku 1947 dzięki staraniom prof. A. Piekary i prof. I. Adamczewskiego został utworzony Gdański Oddział PTF. Towarzystwo skupiało fizyków Gdańska, wykazywało ożywioną działalność naukowo-popularyzatorską i dydaktyczną. Prof. A. Piekara był pierwszym przewodniczącym nowego Oddziału. Organizował coroczne odczyty popularno-naukowe dla młodzieży i mieszkańców Trójmiasta, pracownie dla wynalazców. Wykłady prof. A. Piekary – pełne efektownych pokazów doświadczeń i prowadzone pięknym językiem - wyróżniały się jasnym sposobem tłumaczenia trudnych spraw. Jego własny entuzjazm dla fizyki przenosił się na słuchaczy.
W 1952 prof. Piekara został profesorem fizyki na Uniwersytecie Poznańskim. Zainteresował się najnowszymi w tamtym czasie odkryciami w dziedzinie radiospektroskopii i optyki nieliniowej, czego efektem było zbudowanie pierwszych laserów.
W 1965 przeniósł się do Warszawy, gdzie objął katedrę fizyki na Wydziale Chemii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1974 przeszedł do Instytutu Fizyki PAN.
Był członkiem korespondentem (od 1962) i członkiem rzeczywistym (od 1973) PAN.
Wielokrotnie odznaczany i nagradzany m.in. Medalem im. Mariana Smoluchowskiego przez PTF; 1984 otrzymał tytuł doktora honoris causa nadany przez Senat Uniwersytetu Poznańskiego.
Napisał dziewięć książek: podręczników (m.in.: „Elektryczność i budowa materii”), książek popularyzujących fizykę (m.in.: „Fizyka stwarza nową epokę”), książek dla dzieci (m.in.: „O maszyniście Felusiu, który był mędrcem” ) oraz przeszło 200 prac naukowych.
Ignacy Adamczewski
Przewodniczący Oddziału Gdańskiego PTF
w latach 1949-1950, 1952-1956, 1960, 1969-1971
Żył w latach 25.01.1907–26.06.2000. Studia wyższe ukończył w 1932r. na UW. Od roku 1932 pracował jako stypendysta Funduszu Kultury Narodowej przy Zakładzie Fizyki Teoretycznej UW, później jako st. asystent prof. C. Białobrzeskiego. Stopień doktora fizyki uzyskał w 1936r. na UW. W 1946 otrzymał nominację na profesora nadzwyczajnego fizyki na Wydz. Chemii PG, a w 1962r. został profesorem zwyczajnym. Zajmował się badaniami nad mechanizmem jonizacji, przewodnictwa elektrycznego i przebicia w cieczach dielektrycznych. Był specjalistą w dziedzinie fizyki medycznej, biofizyki, dozymetrii promieniowania jonizującego, ochrony zdrowia przed promieniowaniem i zastosowaniem radioizotopów. Pełnił wiele funkcji: był kierownikiem Katedr Fizyki PG, kierownikiem Zakładu Fizyki AM w Gdańsku, dziekanem Wydz. Chemicznego PG. Prof. I. Adamczewski był współzałożycielem (razem z prof. A. Piekarą) i wielokrotnym przewodniczącym Oddziału Gdańskiego PTF. Od 1932r. brał czynny udział we wszystkich Zjazdach Fizyków Polskich, wygłaszając wiele referatów z prac własnych. Organizował odczyty popularno-naukowe z fizyki, wykłady kwietniowe (zwane wielkopostnymi), olimpiady fizyczne, był inicjatorem sobotnich odczytów dla młodzieży szkolnej na PG. Stworzył „szkołę” ciekłych dielektryków, której uwieńczeniem działalności było opracowanie oryginalnej monografii w skali światowej „O mechanizmie jonizacji, przewodnictwa elektrycznego i przebicia w ciekłych dielektrykach”. Wydana w wielu krajach europejskich podkreśla ogromny wkład fizyków gdańskich w tę dziedzinę nauki. W latach 1971-1974 prof. I. Adamczewski pracował na Uniwersytecie w Salford w Anglii, gdzie zajmował się badaniami w dziedzinie ciekłych dielektryków. Od 1977r. był uznany za „honorowego pracownika” Uniwersytetu Salford. Był autorem szeregu prac naukowych, monografii, podręczników, skryptów, promotorem licznych przewodów doktorskich wyróżnionych i nagrodzonych. Obok licznych nagród i medali otrzymał tytuł doktora honoris causa, nadany przez PG w 1985r. oraz w 1994r. Honorowe Obywatelstwo Miasta Gdańska.
Włodzimierz Mościcki
Przewodniczący Oddziału Gdańskiego PTF
w latach 1956-1958
Żył w latach 4.10.1911–10.09.1977. W 1946 roku otrzymał tytuł magistra filozofii w zakresie fizyki. Od 1946 do 1949 roku pełnił funkcję adiunkta Zakładu Fizyki Teoretycznej UP, do 1952 roku adiunkta Zakładu Fizyki Doświadczalnej UP. W 1950 roku uzyskał stopień doktora nauk matematyczno-przyrodniczych za pracę pt. „Pomiar koncentracji izotopu C-14 w węglu naturalnym”. Od 1952 roku był samodzielnym pracownikiem naukowym i kierownikiem Zakładu Fizyki Doświadczalnej UMK w Toruniu. Jako docent w 1954 roku objął stanowisko kierownika I Katedry Fizyki PG. Specjalizował się w zagadnieniach dotyczących geochronologii. W roku 1962 został powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego na PG. W latach 1956-1958 pracował na stanowisku kontraktowego samodzielnego pracownika w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku, a w latach 1958-1962 był kierownikiem pracowni naukowej w Instytucie Badań Jądrowych w Warszawie. Od 1967r. W. Mościcki był profesorem nadzwyczajnym w Katedrze Fizyki na Wydziale Elektrycznym Politechniki Śląskiej w Gliwicach. Profesor W. Mościcki pełnił funkcję przewodniczącego Oddziału Gdańskiego PTF w latach 1956-1958. Organizował odczyty dla młodzieży w Audytorium Maximum PG. Był autorem licznych artykułów naukowych, stworzył Laboratorium C-14.
Zbigniew Sobczyński
Przewodniczący Oddziału Gdańskiego PTF w latach 1958-1960
Żył w latach 20.07.1924–04.1999. Studia wyższe na Wydziale Mat.- Fiz.- Chem. Uniwersytetu Łódzkiego ukończył w 1951 roku uzyskując stopień magistra filozofii. W latach 1947-1948 pełnił funkcję młodszego asystenta w Katedrze Chemii Ogólnej Uniwersytetu Wrocławskiego. Do 1955 roku pracował na stanowisku starszego asystenta w Katedrze Fizyki Akademii Medycznej w Gdańsku, później jako adiunkt w charakterze pomocniczego pracownika nauki przy Katedrze Fizyki na Wydziale Mat.- Fiz.- Chem. Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku. Po wyjeździe z Gdańska pracował w Instytucie Fizyki Jądrowej w Krakowie. Tytuł zastępcy profesora otrzymał w 1955 roku. Pełnił wiele funkcji: był kierownikiem Zakładu Fizyki Doświadczalnej, prodziekanem, a w 1960 roku dziekanem Wydziału Mat.- Fiz.- Chem. Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku. W latach 1958-1960 był przewodniczącym Oddziału Gdańskiego PTF. Brał czynny udział w prowadzeniu koła naukowego studentów fizyki. Był dobrym pedagogiem i wychowawcą młodzieży. Praca naukowa Z. Sobczyńskiego dotyczyła zagadnień fizyki jądra atomowego, fizyki neutronów, promieniotwórczości sztucznej, oddziaływania jądrowego promieni kosmicznych.
Olgierd Gzowski
Przewodniczący Oddziału Gdańskiego PTF w latach 1961-1963
Żył w latach 21.08.1929–17.05.1997. Studia wyższe ukończył w 1952 roku na Uniwersytecie Poznańskim. W 1950 roku rozpoczął pracę w Katedrze Fizyki Doświadczalnej UP w charakterze zastępcy asystenta. Od 1953 roku pracował na stanowisku asystenta w Katedrze Fizyki AMG, w 1956 roku st. asystenta, później adiunkta w II Katedrze Fizyki PG. Tytuł doktora nauk technicznych uzyskał w 1961 roku, a docenta w 1968 roku. W 1970r. otrzymał stopień naukowy doktora habilitowanego, w 1979r. został powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego PG, a w 1994r. profesora zwyczajnego. Specjalizował się w zagadnieniach fizyki ciała stałego. Tematyka badań naukowych dotyczyła przewodnictwa i przebicia ciekłych dielektryków, zjawisk luminescencji ciekłych dielektryków w wysokich polach elektrycznych. Pełnił wiele funkcji: w latach 1971-74 był dyrektorem Międzywydziałowego Instytutu Fizyki PG, w 1984-85 kierownikiem II Katedry Fizyki Wydziału FT i MS Politechniki Gdańskiej, w 1986-1987 prodziekanem ds. nauki Wydziału FT i MS, oraz kierownikiem Katedry Fizyki Ciała Stałego na Politechnice Gdańskiej w latach 1988-1991. Przewodniczył Oddziałowi Gdańskiemu PTF od 1961 do 1963 roku. Wykazał się dużymi osiągnięciami w pracy dydaktycznej i pedagogicznej. Był współautorem dwuletniego cyklu audycji telewizyjnych pt. „Ze świata fizyki”, a także szeregu audycji telewizyjnych dotyczących problemu współpracy nauki z przemysłem. Był autorem licznych prac naukowych i promotorem wielu przewodów doktorskich. Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim i Medalem Edukacji Narodowej.
Józef Terlecki
Przewodniczący Oddziału Gdańskiego PTF w latach 1963-1965
Żył w latach 26.01.1925 - 18.12.2006. W 1948 roku ukończył studia w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku na kierunku Matematyczno-Fizycznym. Osiem lat później kontynuując naukę na Wydziale Łączności PG otrzymał tytuł magistra. Od 1947 roku pracował w Zakładzie Fizyki Lekarskiej na AMG, początkowo w charakterze młodszego asystenta, st. asystenta, adiunkta, a od 1968r. kierownika Katedry i Zakładu Fizyki i Biofizyki AMG. Stopień doktora nauk technicznych na Wydziale Chemicznym PG uzyskał w 1961r., a doktora habilitowanego w 1969 roku w Instytucie Badań Jądrowych w Warszawie. Tytuł profesora nadzwyczajnego nauk fizycznych otrzymał w 1978r., a dziesięć lat później tytuł profesora zwyczajnego. Tematyka prowadzonych badań dotyczyła ruchliwości jonów w ciekłych dielektrykach, spektroskopii dielektrycznej substancji biologicznych, dozymetrii promieniowania jonizującego. W latach 1963-1965 prof. J. Terlecki był przewodniczącym Oddz. Gdańskiego PTF. Jako aktywny członek towarzystw naukowych wielokrotnie był wiceprzewodniczącym Zarządu Oddziału, również przewodniczącym i wiceprzewodniczącym Komisji Ekologicznej Zarządu Głównego PTF. Organizował cykle odczytów popularno-naukowych. Brał udział w organizowaniu XVII i XXVIII Zjazdu Fizyków Polskich w Gdańsku w 1961 i 1984 roku. Był współorganizatorem VII Krajowej Konferencji „Biocybernetyka i Inżynieria Biomedyczna” w Gdańsku. Jest autorem ponad 70 prac naukowych, autorem i współautorem 15 skryptów i podręczników, promotorem 9 przewodów doktorskich. Zorganizował laboratoria na AMG: izotopowe II kategorii, biospektroskopii, biofizyki doświadczalnej. Prof. J. Terlecki został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski .
Alfons Kawski
Przewodniczący Oddziału Gdańskiego PTF w latach 1965-1966, 1972-1974
Urodził się 11 stycznia 1927r. w Cekcynie pow. Tuchola. Studia wyższe ukończył w 1952r. na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Stopień doktora nauk matematyczno-fizycznych uzyskał w 1960 roku, a doktora habilitowanego w roku 1964r. na UMK w Toruniu. W roku 1974 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego a w 1979r. profesora zwyczajnego. Od 1953r. pracował w I Katedrze Fizyki Politechniki Gdańskiej, a od 1955 do 1961r. pełnił funkcje adiunkta. Zajmował się zagadnieniami w zakresie fizyki doświadczalnej, w szczególności fotoluminescencją. Pełnił wiele funkcji: w latach 1961-1969 był kierownikiem Katedry Fizyki w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku, oraz prodziekanem Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii od 1965 do 1968r. Po przekształceniu w 1970r. WSP i WSE w Uniwersytet Gdański prof. A. Kawski był kierownikiem Zakładu Fizyki Molekularnej do momentu przejścia na emeryturę, przez dwie kadencje dyrektorem Instytutu Fizyki Doświadczalnej i prorektorem ds. nauki oraz w latach 1993-1996 dziekanem Wydz. Matematyki i Fizyki UG. W latach 1965-1966 i 1972-1974 był przewodniczącym Oddziału Gdańskiego PTF. Działał ponadto w Gdańskim Tow. Naukowym– przewodniczył w Zarządzie Wydz. Mat. Fiz. i Chem. w latach 1975-79 oraz był członkiem Zarządu Głównego GTN od 1979 do 1980. Stworzył gdański ośrodek badań luminescencyjnych - jeden z najbardziej aktywnych w Polsce. Prowadzi badania z zakresu optyki molekularnej, a zwłaszcza fotoluminescencji roztworów ciekłych i sztywnych. Jest autorem około 300 publikacji, promotorem 28 przewodów doktorskich. Działał w latach 1990-1996 w kolegium redakcyjnym czasopisma „Journal of Fluorescence” oraz od 1997 jest „Senior Editor of Asian Journal of Spectroscopy”. Prof. A. Kawski otrzymał w 1963 roku Nagrodę Zespołową Polskiego Towarzystwa Fizycznego, sześć nagród resortowych Ministra, Nagrodę Wojewody Gdańskiego za całokształt działalności naukowej i dydaktycznej. Ponadto posiada Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Odznakę Honorową Zasłużony Ziemi Gdańskiej, tytuł zasłużonego Nauczyciela PRL, oraz wiele innych. Jest honorowym członkiem Stowarzyszenia Absolwentów Liceum Ogólnokształcącego im. Króla Jana III Sobieskiego w Wejherowie.
Czesław Bojarski
Przewodniczący Oddziału Gdańskiego PTF w latach 1967-1969
Żył w latach 25.12.1923 - 20.06.2009. Studia wyższe ukończył w 1952 roku na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Do 1956 roku pracował na stanowisku asystenta w I Zakładzie Fizyki PG. Stopień doktora uzyskał w 1962 roku na Wydz. Matematyki i Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego. W 1975 roku Rada Naukowa Instytutu Chemii Fizycznej PAN w Warszawie nadała mu tytuł doktora habilitowanego. Tematem rozprawy habilitacyjnej było „Bezpromieniste przenoszenie elektronowej energii wzbudzenia i niektóre efekty stężeniowe w roztworach fluoryzujących”. W 1980r. otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1987 profesora zwyczajnego. Specjalizował się w zagadnieniach fizyki luminescencji molekularnej. Prowadził badania dotyczące niekoherentnego, bezpromienistego transportu elektronowej energii wzbudzenia efektów stężeniowych w układach luminezujących. Pełnił wiele funkcji: w latach 1968-1969 był kierownikiem I Katedry Fizyki PG, prodziekanem Wydz. Elektroniki, wicedyrektorem Instytutu Fizyki w latach 1969-1971, 1974-1976, oraz kierownikiem Kat. Luminescencji Molekularnej od 1984 do 1994r. W latach 1967-1969 był przewodniczącym Oddziału Gdańskiego PTF. Prowadził wykłady dla młodzieży na Politechnice Gdańskiej, organizował także odczyty z dydaktyki fizyki dla nauczycieli szkół średnich. Jest autorem ponad 150 prac naukowych, promotorem 9 prac doktorskich. Zdobył wiele nagród za działalność naukową. W 1971 roku prof. Cz. Bojarski został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, w 1973 roku Złotym Krzyżem Zasługi, w 1980 roku Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1973 roku zdobył Nagrodę Naukową Polskiego Towarzystwa Fizycznego.
Jerzy Dera
Przewodniczący Oddziału Gdańskiego PTF w latach 1971-1972
Urodził się 9 kwietnia 1933 roku. Studia wyższe fizyki ukończył w 1956 roku na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Pracę naukową w dziedzinie fizyki morza podjął na Politechnice Gdańskiej, następnie w Instytutach: Geofizyki i Oceanologii PAN. Stopień doktora nauk matematyczno-fizycznych uzyskał w 1964 r., a doktora habilitowanego w roku 1970. Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1976r., a profesora zwyczajnego w 1984 roku. W 1991r. prof. Dera został wybrany członkiem korespondentem, a w 2002r. członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk. Rozwinął badania w dziedzinie fizyki morza, w szczególności dotyczące podwodnego pola światła i jego oddziaływania na fotosyntezę materii organicznej w morzu. Zdobył doświadczenie zawodowe podczas licznych morskich wypraw i międzynarodowej współpracy naukowej na morzach i oceanach. Był współorganizatorem pierwszego w Polsce kierunku studiów oceanografii na Uniwersytecie Gdańskim. Wyszkolił zespół naukowy fizyków morza, wypromował 15 doktorów, wielu magistrów oceanografii fizycznej. Wiele lat działał jako przewodniczący Komitetu Badań Morza PAN. Od 1983r. był redaktorem naczelnym czasopisma „Oceanologia”, które doprowadził do wejścia w 2002r. na „listę filadelfijską” czasopism naukowych. Od 1994-1999 roku był członkiem Centralnej Komisji ds. tytułu naukowego i stopni naukowych. Jest autorem i współautorem 5 książek między innymi „Marine Physics” i ponad 100 publikacji naukowych z fizyki morza. Reprezentował Polskę w Radzie Morskiej Europejskiej Fundacji Naukowej oraz w Międzyrządowej Komisji Oceanograficznej UNESCO.
Za swoja działalność naukową i zasługi był uhonorowany wieloma nagrodami i odznaczeniami.
- Nagrodą Polskiego Towarzystwa Meteorologicznego i Hydrologicznego (1965),
- Nagrodą Polskiego Towarzystwa Fizycznego (1971),
- Nagrodą Wydziału Nauk Ścisłych i Nauk o Ziemi PAN (1971),
- Nagrodą Sekretarza Naukowego PAN (trzykrotnie – 1973, 1979, 1984),
- Nagrodą Ministerstwa Edukacji Narodowej (1990), Nagrodą Prezesa Rady Ministrów (2004),
- Złotym Krzyżem Zasługi (1978),
- Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1988),
- Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2003),
- Medalem im. prof. Kazimierza Demela, za osiągnięcia w rozwoju badań w dziedzinie morza (2002).
Jerzy Grzywacz
Przewodniczący Oddziału Gdańskiego PTF w latach 1974-1977, 1985-1992
Urodził się 6 stycznia 1929 roku. Członek Szarych Szeregów, powstaniec warszawski. Studia wyższe ukończył w 1952 roku na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1953r. rozpoczął pracę na UMK, początkowo w charakterze aspiranta, następnie st. asystenta, a w latach 1959-1970 adiunkta w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku. Tytuł doktora uzyskał w 1960 roku na UMK, a w latach 1965-66 odbył staż naukowy na Uniwersytecie w Manchester. W 1970 roku Instytut Fizyki WSP wystąpił o mianowanie dr Jerzego Grzywacza na stanowisko docenta. Specjalizował się w zagadnieniach luminescencji molekularnej. Prowadził badania dotyczące form jonowych barwników luminezujących oraz polaryzacji podstawowej. Po przekształceniu w 1970 roku WSP i WSE w Uniwersytet Gdański doc. dr J. Grzywacz był kierownikiem Zakładu Fizyki Ogólnej Instytutu Fizyki Doświadczalnej oraz w latach 1984-1985 prodziekanem ds. studenckich Wydziału Mat.- Fiz.- Chem. UG. W latach 1974-1977 i 1985-1992 był przewodniczącym Oddziału Gdańskiego PTF. Prowadził odczyty popularno-naukowe na Uniwersytecie Gdańskim. Działał również w Gdańskim Towarzystwie Naukowym, był członkiem Senatu WSP, członkiem Zarządu Głównego PTF oraz członkiem American Physical Society. Od 1980 r. członek NSZZ „Solidarność”, jeden z jej liderów na Uniwersytecie Gdańskim, uczestnik obrad Okrągłego Stołu. Współtwórca lokalnego samorządu w Sopocie, w latach 1990–1994 przewodniczący Rady Miasta Sopotu. Jest autorem 35 prac naukowych, skryptu „Spektroskopia absorpcyjna” oraz książki „Fizyka dla ochrony środowiska”, promotorem około 150 prac magisterskich i jednej pracy doktorskiej. Doc. dr Jerzy Grzywacz został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Powstańców Warszawskich i Krzyżem Armii Krajowej.
Bronisław Józef Jachym
Przewodniczący Oddziału Gdańskiego PTF w latach 1977-1981
Urodził się 15 stycznia 1931 roku. Studia wyższe I stopnia z zakresu fizyki ukończył w 1953 roku na Wydziale Mat.– Fiz.- Chem. Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1953 roku pracował na stanowisku asystenta w Katedrze Fizyki Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie. W 1958 roku ukończył studia II stopnia na Wydziale Mat.- Fiz.- Chem. Uniwersytetu Poznańskiego. W 1960 roku był asystentem, a w 1961 st. asystentem II Katedry Fizyki PG. Stopień doktora uzyskał w 1964 roku na PG. Tematem pracy doktorskiej była „Ruchliwość jonów w bardzo lepkich cieczach dielektrycznych w zależności od współczynnika lepkości i temperatury”. W 1968r. został powołany na stanowisko docenta. Tematyka prowadzonych badań dotyczyła fizyki i fizykochemii. Doc. dr Bronisław Jachym był twórcą wielu patentów z chemii, elektroniki, elektrotechniki, informatyki, sztucznej inteligencji. Z zakresu chemii wraz ze współpracownikami prof. dr hab. H. Sodolskim, dr inż. T. Słupkowskim, dr R. Zielińskim opatentował w 1974r. sposób wytwarzania przewodzących polimerów. Z zakresu elektroniki z dr inż. G. Wiśniewskim opatentował protezę oka, z prof. H. Sodolskim, dr inż. T. Słupkowskim, dr inż. T. Andrzejewskim, mgr I. Witort, A.Szumiło, inż. M. Garbackim zrewolucjonizowali system ogrzewania wprowadzając grzejniki plastikowe o dużej powierzchni grzania i niezbyt wysokiej temperaturze grzania w stosunku do temperatury otoczenia. W dziedzinie informatyki uzyskał patent z systemów zabezpieczeń danych oraz sztucznej inteligencji. Pełnił funkcję kierownika Zakładu Dielektryków i Półprzewodników Organicznych w latach 1968-1996. W latach 1977-1981 był przewodniczącym Oddziału Gdańskiego PTF. Od 1967 roku prowadził wykłady telewizyjne z fizyki, organizował wykłady dla młodzieży, brał udział w przygotowaniu Zjazdu Fizyków Polskich w Gdańsku w 1984 roku. Był współorganizatorem wielu konferencji w Jabłonnej i konferencji Pugwash w Sopocie. Jest autorem licznych prac naukowych, referatów, monografii, 16 publikacji o zasięgu międzynarodowym. Wypromował 10 doktorów. Zdobył 4 nagrody Ministra. Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim OOP.
Józef Heldt
Przewodniczący Oddziału Gdańskiego PTF w latach 1981-1985
Urodził się 8 marca 1934 roku. Studia wyższe ukończył w 1958 roku na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Pracę rozpoczął w Katedrze Fizyki Doświadczalnej UMK początkowo w charakterze asystenta, później st. asystenta, a od 1964 roku adiunkta w Katedrze Fizyki Doświadczalnej UMK. W latach 1965-1967 był adiunktem Zakładu Optyki, Pracowni Fotoluminescencji PAN w Toruniu, a od 1967-1970r. ponownie został adiunktem w Katedrze Fizyki Doświadczalnej UMK. Pierwszego września 1970r. podjął pracę na stanowisku adiunkta i kierownika nowo utworzonego Zakładu Fizyki Doświadczalnej Instytutu Fizyki UG. Stopień doktora uzyskał w 1964r., a doktora habilitowanego w 1970r. na UMK w Toruniu. Tematem rozprawy habilitacyjnej był „Efekt Zeemana linii multipolowych Telluru i Bizmutu”. Tytuł i stanowisko docenta uzyskał w 1971r., a w 1979r. profesora nadzwyczajnego. W 1991r. otrzymał tytuł prof. zwyczajnego. Specjalizuje się w fizyce doświadczalnej, w szczególności spektroskopii atomowej i drobinowej. Prowadzi badania dotyczące efektu Zeemana i struktury nadsubtelnej linii metali ciężkich oraz pomiaru czasów życia atomów w stanach dozwolonych i metatrwałych w atomach metali. W ostatnim dziesięcioleciu prof. Heldt zajmuje się badaniem widma indukowanej fluorescencji drobin organicznych w wiązce naddźwiękowej, fotoluminescencji zw. organicznych oraz określaniem parametrów barwników laserowych. Pełnił wiele funkcji: w latach 1968-1970 był kierownikiem Zakładu Fizyki Molekularnej na UMK w Toruniu, kierownikiem Zakładu Fizyki Doświadczalnej UG od 1970 do 1988r. W latach 1978-1984r. prof. J. Heldt był wicedyrektorem Instytutu Fizyki UG oraz w 1983-85 prodziekanem ds. dydaktycznych Wydz. Mat. Fiz. Chem. UG. Od 1990 do 1996r. pełnił funkcję kierownika Zakładu Fizyki Atomowej UG. Od 1996r. jest dyrektorem Instytutu w Pomorskiej Akademii Pedagogicznej w Słupsku i pracuje na Uniwersytecie Gdańskim. Jako członek wielu towarzystw naukowych w latach 1981-1985r. prof. J. Heldt był przewodniczącym Oddziału Gdańskiego PTF. Prowadził odczyty popularno-naukowe na UG oraz PG. W 1972r. zorganizował I Międzynarodową Szkołę Optyki Kwantowej, której działalnością kierował do 1990r. Jest autorem około 90 prac naukowych, promotorem 10 przewodów doktorskich. Trzech wypromowanych doktorów uzyskało stopień naukowy profesora, a dwóch doktora habilitowanego. Zdobył wiele nagród ministerialnych oraz Rektora UG. Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim OOP, oraz w 1993r. Medalem Edukacji Narodowej.
Czesław Szmytkowski
Przewodniczący Oddziału Gdańskiego PTF w latach 1992-1994
Urodził się 20 lipca 1940 roku. Studia wyższe ukończył w 1965 roku na Wydziale Matematyczno-Fizycznym UW. Od 1965 roku jest pracownikiem naukowo-dydaktycznym na Politechnice Gdańskiej. Stopień doktora uzyskał w 1977 roku na PG, a doktora habilitowanego w roku 1991 na UMK w Toruniu. Tytuł profesora otrzymał w 1998 roku. Specjalizował się w zagadnieniach fizyki atomowej. Prowadził badania z zakresu fizyki oddziaływań elektronów z atomami lub drobinami w procesie zderzenia. Jest autorem ponad 50 prac naukowych w czasopismach z „listy filadelfijskiej”, współautorem skryptu „Zadania rachunkowe z wybranych działów fizyki”, promotorem 5 przewodów doktorskich. Pełnił wiele funkcji: w latach 1993-1996 był dziekanem Wydziału Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej PG, a od 1994 roku jest kierownikiem Katedry Fizyki Atomowej i Luminescencji. W latach 1992-1994 prof. Czesław Szmytkowski był przewodniczącym Oddziału Gdańskiego PTF, a w 1981-1984 przewodniczącym Regionalnego Komitetu Olimpiady Fizycznej. Prowadzi odczyty popularno-naukowe dla mieszkańców Trójmiasta, odczyty dla uczniów gimnazjum i liceum. Brał udział w programach Telewizji Edukacyjnej. Działał ponadto w Gdańskim Towarzystwie Naukowym oraz European Physical Society, od 1998 roku the Board Member of Electronic and Atomic Collision Section. Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim OOP, zdobył nagrody ministerialne i rektorskie, otrzymał Medal Komisji Edukacji Narodowej.
Krystyn Kozłowski
Przewodniczący Oddziału Gdańskiego PTF w latach 1994-1996
Urodził się 30 października 1937 roku. Studia wyższe ukończył w 1960 roku na Wydziale Elektroniki Politechniki Gdańskiej. W 1960 roku rozpoczął pracę na Politechnice Gdańskiej: początkowo w charakterze asystenta, st. asystenta, następnie wykładowcy, a w latach 1973-1979 adiunkta Międzywydziałowego Instytutu Fizyki. Od 1979 roku dr inż. K. Kozłowski pełnił funkcję st. wykładowcy na Wydziale Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej PG. Stopień doktora nauk fizycznych uzyskał w 1973 roku. Zajmował się zagadnieniami, dotyczącymi metod detekcji promieniowania jądrowego oraz Elektronowego Rezonansu Paramagnetycznego. Pełnił wiele funkcji: w latach 1979-1984 był zastępcą dyrektora Międzywydziałowego Instytutu Fizyki oraz prodziekanem ds. kształcenia Wydz. FT i MS od 1990 do 1996 r. Od 1996 roku dr inż. K. Kozłowski pełnił funkcję kierownika Zakładu Organizacji i Obsługi Dydaktyki na Wydziale FT i MS oraz Rzecznika Dyscyplinarnego dla studentów PG. W latach 1994-1996 był przewodniczącym Oddziału Gdańskiego PTF. Organizował i prowadził sobotnie wykłady z demonstracjami z fizyki dla uczniów i nauczycieli szkół średnich oraz cykle wykładów Telewizyjnego Kursu Przygotowawczego, nagranego i emitowanego w sieci Polskiej Telewizji Kablowej. Przewodniczył również w Komitecie Okręgowym Olimpiady Fizycznej. Jest autorem 31 prac naukowych. Zdobył wiele nagród Rektora PG I stopnia za działalność dydaktyczną. Posiada Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej oraz odznaczenie za zasługi dla Gdańska.
Leon Murawski
Przewodniczący Oddziału Gdańskiego PTF w latach 1996-1998
Urodził się 17 kwietnia 1941 roku. Studia wyższe ukończył w 1965 roku na Politechnice Gdańskiej. Do 1974 roku pracował na stanowisku asystenta i st. asystenta II Kat. Fizyki PG. Stopień doktora uzyskał w 1974 roku na PG, a doktora habilitowanego w roku 1995 na Politechnice Warszawskiej. Od 1975-1997 roku był adiunktem na Wydz. Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej PG. W roku 1997 został powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego Wydz. FT i MS PG. Specjalizował się w zagadnieniach fizyki doświadczalnej (fizyki ciała stałego). Prowadził badania dotyczące struktury i właściwości elektrycznych i dielektrycznych materiałów amorficznych (szkła i żele). Jest autorem 83 prac naukowych, promotorem 16 prac magisterskich i 5 przewodów doktorskich. Pełnił wiele funkcji: był członkiem Rady Bibliotecznej (PG), członkiem Senackiej Komisji ds. nauki (PG), prodziekanem ds. nauki Wydz. FT i MS PG, oraz członkiem Society of Glass Technology (Wielka Brytania-Sheffield). W latach 1996-1998 prof. Leon Murawski był przewodniczącym Oddziału Gdańskiego PTF. Podczas swojej kadencji chcąc zaprezentować fizykę w Gdańsku - oraz dorobek działalności fizyków - organizował cykl comiesięcznych odczytów „Fizyka w Gdańsku”. Prof. Leon Murawski zdobył nagrody Ministra i Rektora PG za działalność naukową i dydaktyczną. Został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi w 1979 roku, a Złotym Krzyżem Zasługi w 1988 roku.
Eugeniusz Czuchaj
Przewodniczący Oddziału Gdańskiego PTF w latach 1998 - 2004
Żył w latach:17.08.1943 - 15.08.2005 . Studia wyższe ukończył w 1966 roku na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Od 1 września 1966 roku rozpoczął pracę jako stażysta w Katedrze Fizyki Teoretycznej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku. W latach 1967-1973 pełnił funkcję asystenta, st. asystenta początkowo na WSP, a po przekształceniu tej uczelni w Uniwersytet Gdański st. asystenta UG. Do 1983 roku pracował na stanowisku adiunkta. Stopień doktora uzyskał w 1973r. na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii UG, a doktora habilitowanego w 1981r. na UMK w Toruniu. Tematem rozprawy habilitacyjnej były „Efekty zderzeniowe w spektroskopii atomów alkalicznych zaburzanych przez gazy szlachetne”. Tytuł docenta uzyskał w 1983 roku. W 1992r. został powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego UG. Tytuł profesora otrzymał w 1994 roku, a trzy lata później stanowisko profesora zwyczajnego UG. Był prodziekanem Wydziału Matematyki i Fizyki, dyrektorem Instytutu Fizyki Teoretycznej i Astrofizyki (od 1999), kierownikiem Zakładu Mechaniki Teoretycznej. Specjalizował się w zagadnieniach fizyki teoretycznej. Do 1981 roku zajmował się spektroskopią atomów alkalicznych w obecności gazów szlachetnych, w późniejszych latach - w zakresie fizyki teoretycznej - oddziaływaniami międzyatomowymi i międzymolekularnymi. Jest autorem ponad 60 prac naukowych, współautorem skryptu „Mechanika Teoretyczna” oraz promotorem dwóch przewodów doktorskich Od 1998r. do 2004r. prof. E. Czuchaj pełnił funkcję przewodniczącego Oddziału Gdańskiego PTF. W 2003r. zorganizował XXXVII Zjazd Fizyków Polskich. Był dwukrotnie uhonorowany nagrodami Ministra Edukacji i wielokrotnie nagrodami rektora.
Marek Grinberg
Przewodniczący Oddziału Gdańskiego PTF w latach 2005 - 2007
Żył w latach: 27.04.1952 – 27.06.2020. Studia w Instytucie Fizyki na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu ukończył w 1976 roku. Początkowo pracował jako asystent w Płockiej filii Politechniki Warszawskiej; w 1984 roku powrócił na UMK, by kontynuować pracę naukową, najpierw jako asystent, a następnie jako adiunkt (1986-1998). Odbyte w tym czasie staże w wielu naukowych laboratoriach (we Francji, Szkocji, Włoszech) spowodowały zmianę zainteresowań badawczych z fizyki półprzewodników na badania dielektryków domieszkowanych jonami lantanowców oraz metali przejściowych, czego wynikiem była rozprawa habilitacyjna pt: „Procesy promieniste i bezpromieniste w wybranych metalach przejściowych w matrycy krystalicznej”, obroniona w 1995 roku. W 1997 roku profesor Marek Grinberg rozpoczął pracę w Instytucie Fizyki Doświadczalnej Uniwersytetu Gdańskiego, gdzie w pierwszym okresie swojej działalności naukowej realizował projekt, dotyczący badań spektroskopowych w wysokich ciśnieniach hydrostatycznych. Spektroskopia wysokociśnieniowa stała się w kolejnych latach jego znakiem rozpoznawalnym w dziedzinie spektroskopii ciała stałego na całym świecie. Technika ta była i nadal jest rozwijana w Zakładzie Spektroskopii Fazy Skondensowanej, stworzonym i kierowanym przez prof. Marka Grinberga w latach 1999-2020. Choć w zakładzie tym kierował pracami doświadczalnymi, pozostawał fizykiem teoretykiem. Profesor Marek Grinberg był uznanym autorytetem w dziedzinie spektroskopii ciała stałego, co pozwalało mu na nawiązywanie współpracy naukowej z wieloma ośrodkami naukowym w Polsce i na świecie. Efektem tej współpracy jest 240 publikacji w dziedzinie fizyki, chemii i inżynierii materiałowej. W swojej ponad czterdziestoletniej karierze naukowej kierował 37 projektami naukowymi, wypromował pięć doktoratów, a wyniki badań prezentował na ponad 230 konferencjach. Profesor Marek Grinberg był pomysłodawcą, a następnie głównym organizatorem międzynarodowej konferencji „The International Workshop on Advanced Spectroscopy and Optical Materials”, która obecnie odbywa się cyklicznie co trzy lata i jest szeroko rozpoznawalną konferencją w dziedzinie spektroskopii ciała stałego, chętnie uczęszczaną przez naukowców z całego świata. Pracując na Uniwersytecie Gdańskim profesor Marek Grinberg uczestniczył w działalności organizacyjnej między innymi jako: Dyrektor Instytutu Fizyki Doświadczalnej UG (1998-2002), Kierownik Zakładu Spektroskopii Fazy Skondensowanej IFD UG (1999, 2001-2020), Członek Komitetu Fizyki PAN (2002-2006), Członek Polskiego Towarzystwa Fizycznego (w latach 2005-2007 Prezes Zarządu OG PTF), Członek Komitetu Fizyki PAN (w latach 2007-2010 Przewodniczący), Członek Polskiego Towarzystwa Wzrostu Kryształów Członek Optical Society of America. Jako nauczyciel akademicki i naukowiec swą pasją inspirował studentów, współpracowników oraz wszystkich, którzy mieli z Nim styczność.
Bolesław Augustyniak
Przewodniczący Oddziału Gdańskiego PTF w latach 2008 - 2010
Dr hab. Bolesław Augustyniak przez wiele na Politechnice Gdańskiej (Wydział Fizyki Technicznej Matematyki Stosowanej) zajmował się badaniem zjawisk magnetosprężystych i opracowywaniem magnetycznych nieniszczących metod diagnozowania stanu konstrukcji stalowych. Metody te były testowane w szeregu zakładach przemysłowych w kraju i za granicą. Kierował zespołem badawczym i prowadził kilka projektów a także z organizował konferencje naukowo-techniczne. Jest prezesem firmy NNT Sp. z o.o. w Gdańsku, mającej na celu wdrażanie do przemysłu innowacyjnych magnetycznych metod diagnozowania naprężeń, degradacji oraz nieciągłości w konstrukcjach stalowych.
Jarosław Rybicki
Przewodniczący Oddziału Gdańskiego PTF w latach 2011 - 2021
Urodził się 22 stycznia 1960 roku w Gdańsku. Studia wyższe na Wydziale Fizyki Technicznej PG ukończył w 1983 roku i pozostając na macierzystym Wydziale, do 1989 roku pracował na stanowisku asystenta i st. asystenta. Stopień doktora uzyskał w 1989 roku na PG, na podstawie pracy "Prądy przejściowe w cienkich warstwach dielektrycznych z przestrzennie niejednorodnym rozkładem pułapek", której promotorem był prof. dr hab. Mieczysław Chybicki; stopień doktora habilitowanego w roku 2002, na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, na podstawie pracy "Transport nośników w przestrzennie niejednorodnych cienkich warstwach dielektrycznych i słabo przewodzących".
W latach 1989-2002 był adiunktem na Wydz. Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej PG. W roku 2003 został powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego Wydz. FT i MS PG, w 2014 otrzymał nominację profesora zwyczajnego nauk fizycznych. Zainteresowania naukowe profesora Rybickiego skupiają się wokół zagadnień fizyki teoretycznej i komputerowej, w swoich pracach zajmuje się strukturą układów nieuporządkowanych (szkła tlenkowe oraz ciekłe metale i stopy), przemianami fazowymi (kondensacja z fazy gazowej, zjawiska wstępnego topienia) oraz właściwościami mechaniczne nanostruktur (mechanizmy odkształcania plastycznego, powstawania i ruchu dyslokacji, molekularne mechanizmy tarcia). Głównymi narzędziami badawczymi są klasyczne i kwantowo-klasyczne symulacje z użyciem cząstek oraz metody geometrii stochastycznej.
Jest autorem ponad stu prac naukowych, promotorem kilkudziesięciu prac magisterskich i dziewięciu doktorskich. Współpracuje (naukowo i dydaktycznie) z kilkoma Uczelniami, był koordynatorem umów międzyuczelnianych PG z uniwersytetami w Atenach, Florencji, Aquili, Lwowie, Łucku, Ivanofrankivsku.
Pełnił i pełni wiele funkcji: jest m.in. Przewodniczącym Gdańskiego Oddziału PTF (od 2011), członkiem Zarządu Polskiego Towarzystwa Symulacji Komputerowych; założycielem (1997) i redaktorem (do chwili obecnej) czasopisma TASK Quarterly. Organizował i współorganizował kilkadziesiąt konferencji naukowych.
Dwukrotnie uhonorowany nagrodami Ministra Edukacji za osiągnięcia naukowe, medalem KEN i wielokrotnie nagrodami Rektora PG za działalność naukową i dydaktyczną.
Opracowała mgr Anna Urbanowicz
BIBLIOGRAFIA
[1] A Januszajtis, „Wydział Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej”,
Politechnika Gdańska 50 lat wczoraj dziś jutro. Rok jubileuszowy 1994/95, s. 91
[2] Życiorys prof. A. Piekary, syg. arch. 48/6, Archiwum Główne PG
[3] W. Nawrocik, „Arkadiusz Henryk Piekara”, Postępy Fizyki, 41, 375-378 (1990)
[4] Prywatne dzienniki prof. I. Adamczewskiego udostępnione przez prof. Czesława Bojarskiego
[5] Życiorys prof. I. Adamczewskiego, syg. arch. 594/9, Archiwum Główne PG
[6] J. Terlecki, „Laudacja z okazji nadania tytułu doktora honoris causa prof. Ignacemu Adamczewskiemu”, 23, s. 231-234 Ann. Acad. Med. Gedan. 1993 rok
[7] Kronika, Postępy Fizyki, 52, 53 (2001)
[8] Życiorys prof. W. Mościckiego, syg. arch. 276/8 Archiwum Główne PG
[9] A. Zastawny, „Włodzimierz Mościcki”, Postępy Fizyki, 29, 643-646 (1978)
[10] Życiorys mgr Z. Sobczyńskiego, teczka nr 52/61r. UG
[11] Życiorys prof. O. Gzowskiego, teczka wydziałowa FT i MS PG
[12] R. J. Barczyński, K. Szaniawska, Sprawozdania GTN, s. 176-178 (1997)
[13] Wykłady Zjazdowe, Postępy Fizyki, 55 (2004)
[14] https://mfi.ug.edu.pl/strona/99544/prof_dr_hab_marek_grinberg
[15] https://dmiut.nntlab.com/team_member/boleslaw-augustyniak/
[16] http://cmst.eu/authors/rybicki-jaroslaw/
