Uroczystość nadania sali audytoryjnej imienia prof. dr. hab. Olgierda Gzowskiego | FTiMS - Politechnika Gdańska

Na zaproszenie Dziekana Wydziału Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej prof. dr. hab. Józefa E. Sienkiewicza oraz Dyrektora Instytutu Nanotechnologii i Inżynierii Materiałowej prof. dr. hab. inż. Wojciecha Sadowskiego przybyli liczni goście. W imieniu Rektora Politechniki Gdańskiej w wydarzeniu udział wziął Prorektor ds. nauki – prof. dr hab. inż. Sławomir Milewski. Wśród pozostałych gości znaleźli się również wieloletni współpracownicy profesora Gzowskiego, jak i członkowie jego rodziny.

Na początku uroczystości Dyrektor Instytutu wraz z Dziekanem Wydziału przybliżyli zebranym gościom sylwetkę Profesora, po czym nastąpiło odsłonięcie szklanej tablicy pamiątkowej z nadaniem imienia prof. dr. hab. Olgierda Gzowskiego sali audytoryjnej.

Pod koniec uroczystości Prorektor ds. nauki przekazał dr hab. inż. Beacie Bochentyn, prof. uczelni nagrodę naukową im. prof. W. H. Nernsta. Jest to coroczna indywidualna nagroda przyznawana za znaczące osiągnięcia naukowe, techniczne i praktyczne związane z procesami elektrochemicznymi.

W trakcie wydarzenia, przybyli goście mieli okazję wznieść toast, jak i skorzystać z drobnego poczęstunku.

Informacje na temat życiorysu prof. dr. hab. Olgierda Gzowskiego, autorstwa Krystyny Szaniawskiej, znaleźć można w Piśmie PG, nr 9 z 2014 roku:

prof. dr hab. Olgierd Gzowski (ur. 21 VII 1929, zm. 17 V 1997)

Urodził się w Kaliszu. Studia wyższe ukończył w 1952 r. na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Poznańskiego. W latach 1950–1952 pełnił funkcję młodszego i starszego asystenta na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W okresie 1953–1956 był zatrudniony w Zakładzie Fizyki na Akademii Medycznej w Gdańsku w charakterze asystenta.

W latach 1956–1997 pracował na Politechnice Gdańskiej. W 1961 r. doktoryzował się, a w 1970 r. habilitował na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii UAM w Poznaniu

W 1969 r. został powołany na stanowisko docenta PG. Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1979 r., zaś tytuł profesora – w 1994 r.

W latach 1971–1974 pracował na stanowisku dyrektora, a w okresie 1976–1981 zastępcy dyrektora ds. naukowo-badawczych Międzywydziałowego Instytutu Fizyki PG. W latach 1981 – 1984 pełnił na PG funkcję prorektora ds. nauki.

W okresie 1984–1989 był kierownikiem Katedry Ciała Stałego, zaś w latach 1986–1987 – prodziekanem ds. nauki na WFTiMS.

Autor i współautor 80 publikacji, skryptu na temat fizyki ciekłych dielektryków, a także współautor 3 patentów i promotor 8 doktorów.

Stworzył własną szkołę naukową w dziedzinie fizyki ciekłych dielektryków. Jeden z organizatorów fizyki technicznej – kierunku studiów na WFTiMS.

W 1989 r. otrzymał tytuł profesora zwyczajnego na Uniwersytecie w Camerino (Włochy). Prekursor wykorzystania najnowszych technik do popularyzacji wiedzy, wykładowca Politechniki Telewizyjnej, współtwórca programów edukacyjnych „Ze świata nauki”. Należał do Polskiego Towarzystwa Fizycznego, Rady Naukowej Instytutu Fizyki PAN, Instytutu Fizyki Molekularnej PAN, Gdańskiego Towarzystwa Naukowego i Europejskiego Towarzystwa Fizycznego.

Oprac. Krystyna Szaniawska, Pismo PG 9/2014.

Galeria z wydarzenia znajduje się w Fotogalerii Wydziałowej.